ارتودنسی-تمیز کردن بند ارتودنسی

2018-05-28

استفاده از بند ارتودنسی در درمان

بند ارتودنسی حلقه‌ای است که به طور معمول روی دندان‌های آسیای بزرگ قرار می‌گیرد. از آنجا که این دندان‌ها تحت فشار بیشتری از سوی دستگاه‌های ارتودنسی و نیروی مضاعف قرار دارند معمولا متخصص ارتودنسی ترجیح می‌دهد به جای چسباندن براکت (تیوب) از سمان کردن حلقه های بند روی آنها استفاده کند.
البته امروزه در سیستم‌های ارتودنسی سلف لیگیت مانند سیستم دیمون به جای بند از تیوب استفاده می‌گردد.

چرا باید از بند ارتودنسی استفاده کرد؟

در درمان ارتودنسی برای ثبات بیشتر در طولانی مدت از بند ارتودنسی برای دندان های خلفی استفاده می کنند. در برخی از موارد برای کاهش جلسات مراجعه ممکن است برخی از متخصصین از بند ارتودنسی استفاده نکنند اما این کار ممکن است در بلند مدت سبب شکستن و بروز مشکلات جانبی برای دندان ها شود.

بند ارتودنسی یکی از اجزای دستگاه ارتودنسی است که معمولا برای دندان های عقبی بجای براکت از بند استفاده می کنند، زمانی که دندان های عقبی نیاز به ترمیم بیشتر داشته باشد که با اتصال براکت به آن ها ممکن نباشد، بند جایگزین مناسبی برای براکت هاست. این بند ها با دوام تر و احتمال شل شدن در آن ها کمتر می باشد.

اما وجود بند های ارتودنسی به دلیل محکم بودن در طولانی مدت باعث ثبات درمان ارتودنسی می شود.

نحوه عملکرد بند ارتودنسی چگونه است؟

بند های ارتودنسی حلقه هایی هستند که از جنس استین لس استیل ساخته شده اند. قبل از اینکه این بند ها را بر روی دندان های خلفی قرار دهند یک جلسه قبل از مراجعه کش هایی به منظور باز شدن بین دندان ها به نام جدا کننده می گذارند. که بعد از گذشت چند هفته سبب باز شدن بین دندان ها می شود و سپس بند های ارتودنسی را بر روی دندان می گذارند. با توجه به وجود سایز های مختلف بند های ارتودنسی، متخصص ارتودنتیست مناسب ترین سایز را انتخاب می کند.

نحوه صحیح استفاده از کش ها ی ارتودنسی (الاستیک ها)

مراحل قرار دادن بند ارتودنسی چگونه است؟

برای قرار دادن بند ارتودنسی باید یک روز قبل جداکننده یا سپریتور قرار دهند. سپس فضای بین دندان های آسیاب پس از برداشتن جداکننده مشخص می شود که در این هنگام بند ارتودنسی با توجه به بزرگی دندان انتخاب شده و بند ها باید بعد از انتخاب اندازه دندان از دهان خارج شده و اجازه خشک شدن به آن ها بدهید. بعد از خشک شدن بخش داخلی بند با سیمان پر می شود و سپس بر روی دندان قرار می دهند.

برای نگه داشتن بند در دندان ها معمولا از بند سیتر یا بایت استیک و بند پوشر استفاده می کنند. در این هنگام فشار و تنش کمتری به دندان ها وارد می شود.

برای آنکه بند روی قالب محکم شود می توان از موم یا چسب سوپر گلو یا میخکوب کردن بند ارتودنسی با سیم استفاده کرد.

طول درمان و هزینه ارتودنسی چقدر است؟

با وجود اینکه از بند ارتودنسی در دندان های عقبی استفاده می شود اما تاثیری در کاهش طول درمان یا کاهش هزینه های درمان ندارد. طول درمان حدود 6 تا 24 ماه زمان می برد که این میانگین زمان بسته به شدت ناهنجاری فرد دارد.

هزینه های درمان ارتودنسی باتوجه به نوع روش ارتودنسی و تعداد جلسات مراجعه به متخصص ارتودنسی محاسبه می شود. استفاده از بند ارتودنسی با توجه به اینکه یک جلسه به درمان و هزینه بیمار اضافه می شود اما سبب تثبیت درمان ارتودنسی می شود که این استفاده از این بند لازم است.