رعایت تقدم و تاخر انجام درمانهای دندانپزشکی بهویژه ارتودنسی و ایمپلنت میتواند تاثیر زیادی بر کیفیت نهایی درمان داشته باشد.
نقل قول دکتر د اودیان در مورد ارتودنسی و ایمپلنت
به طور کلی بهتر است ارتودنسی قبل از درمانهای پروتزی دندان از جمله ایمپلنت انجام گیرد. زیرا از یک سو دندانهای کاشته شده با ارتودنسی قابل حرکت دادن نیستند و این امر جابجایی دندانهای دیگر را هم میتواند با ارتودنسی دچار اشکال کند. از سوی دیگر میتوان با ارتودنسی نسبت به موازی کردن ریشههای دندانی مجاور نواحی بی دندانی و تأمین فضای کافی جهت پروتز تاج دندانهای ایمپلنت اقدام نمود. بدین ترتیب درمان ایمپلنت بعد از ارتودنسی از کیفیت و دوام بیشتری برخوردار خواهد بود.
از بین رفتن دندانها یک اتفاق نسبتاً متداول است، چه از طریق آسیبدیدگی و چه از نظر بیماری، شاهد این موضوع هستیم که تعداد بیشتری از بیماران برای جایگزینی دندان خود ایمپلنت را انتخاب میکنند. کاشت دندان یا ایمپلنت از یک پست تیتانیومی تشکیل شده است که در استخوان فک وارد میشود تا ریشه دندان از دست رفته جایگزین شود. سپس به یک تاج وصل میشود، که دقیقاً مانند یک دندان طبیعی به نظر میرسد و کار میکند. این فرآیند به طور معمول 3 تا 4 ماه به طول میانجامد و به دنبال آن، هنگامی که این جوش خوردن ایمپلنت و استخوان فک صورت گرفت، نوبت به قسمت تاج و روکش دندان میرسد تا بر روی پایه قرار بگیرد. ایمپلنتهای دندان به جایگزینی گفته میشوند که برای یک یا چند دندان از دست رفته به کار میرود و جنس آن از پایه ی تیتانیومی ساخته شده است که به راحتی قابل سازگار با سلولهای بدن میباشند.
هنگامی که ایمپلنتهای دندانی در موقعیت قرار بگیرند نباید حرکت کنند، اما متأسفانه دندانهای طبیعی طابع نیستند. دندانها میتوانند به دلایل زیادی تغییر شکل دهند، با افزایش سن، تمایل طبیعی دندانها برای جمع شدن به سمت جلوی دهان وجود دارد. برای بسیاری از بیماران، براکت یک راه حل آشکار جهت حل این مشکل ارائه میدهد، اما اگر یک یا چند ایمپلنت دندان داشته باشید، آیا براکتها هنوز یک گزینه هستند؟
پاسخ کوتاه این است: بله ، براکتها میتوانند کاملاً مناسب باشند و بسته به شرایط شما چند رویکرد وجود دارد که میتوانیم از آن استفاده کنیم.
از آنجایی که هر شخصی به داشتن دندانهایی زیبا و مرتب همراه با سلامت دندان علاقهمند میباشد، ایمپلنت دندان میتواند با جایگزینی در قسمتهایی که دندان از دست رفتهای وجود دارد، علاوه بر لبخندی زیبا و دلنشین، توانایی شما را برای امر جویدن به شما بازگرداند. سن انجام ایمپلنت در خانمها از سن 15 سالگی و در آقایان از سن 18 سالگی امکانپذیر خواهد بود.
اگر بیمار دندانی را از دست بدهد، متخصص ارتودنسی گزینههای مختلفی دارند. در برخی موارد، ممکن است برای بستن فضای ایجاد شده توسط دندان از دست رفته، از ارتودنسی استفاده شود. این ممکن است یک گزینه عالی برای بیمارانی باشد که از قبل با فشار دندانها روبرو هستند. اگر دندان از دست رفته نیاز به جایگزین داشته باشد، براکتها ممکن است برای پر کردن فضای خالی در آینده، استفاده شوند. اگر فضا به اندازه کافی باز نباشد، ارتودنسی میتواند فضا را بازتر کند، بنابراین فضای کافی برای ایمپلنت ایجاد میشود. اگر در حال حاضر فضایی برای ترمیم دندان وجود داشته باشد، براکتها میتوانند آن ناحیه را باز نگه دارند تا دندانهای اطراف به داخل آن هدایت نشوند.
این نوع ایمپلنت همانند یک پیچ و یا استوانهای تیغهای شکل و پوشیده شده به همراه فلز و یا سرامیک در استخوان فک جای میگیرد.
: این نوع ایمپلنت قابل جایگذاری در استخوان و در زیر لثه میباشد. مواد این نوع ایمپلنت از نوع تیتانیوم میباشد زیرا به سبب جایگیری در زیر لثه، میبایست با استخوان فک به خوبی سازگاری داشته باشد.
این نوع ایمپلنت به شکل یک پین فلزی یا یک قاب U شکل میباشد که از بین استخوان فک و بافت لثه عبور میکند و به داخل دهان میرسد.
انتخاب هریک از انواع ایمپلنتهای فوق بسته به مهارت دندانپزشک در درمان ایمپلنت خواهد داشت.
کاشت ایمپلنت دندان به حالت پانچ صورت میگیرد و به همین جهت آسیبی به عروق خونی استخوان فک وارد نمیکند. اما دکتر دندانپزشک میبایست برای حذف تراش دندانهای مجاور تلاش کند. اما باید یادآور شد که عوارض کاشت دندان به این روش چیزی نزدیک به صفر میرسد و دارای نتیجه بسیار مطلوبی خواهد بود. اما چیزی که بر میزان دوام و ماندگاری ایمپلنت تاثیر گذار خواهد بود، مراقبتهای بیمار و رعایت بهداشت دهان و دندان میباشد. در حالت کلی میتوان گفت که دندانهای کاشته شده تا آخر عمر همراه با بیمار خواهند بود، اما در صورتی که بخوبی از آنها مراقبت نشود، نیاز به ترمیم خواهند داشت.
مواردی که هزینه ایمپلنت را تحت تاثیر خود قرار میدهد به شرح زیر خواهد بود:
شایان ذکر است که انواع ایمپلنت به انواع روشهای درمانی وابسته خواهد بود:
دو روش درمانی برای این حالت ذکر شده است که به شرح زیر میباشد:
– روش بریج(پل) :
در این روش میبایست دندانهای مجاور ناحیهای که دچار فقدان دندان شده است تراشیده شود. پس در همین ابتدا میتوان متوجه شد که این روش یک نقطه ضعف بزرگ دارد که آن آسیب رساندن به دو دندان سالم و در ادامهی آن ایجاد پوسیدگی میباشد.
– روش ایمپلنت:
این روش نسبت به روش قبل روش بهتری بوده و نقطه ضعفی که ذکر شد را شامل نمیشود. در این روش آسیبی به دندانهای مجاور وارد نمیشود و همچنین میتوان گفت این امر به سبب تحریک استخوان در قسمتی از فک که فاقد دندان میباشد مانع از تحلیل استخوانی میشود.
دو روش درمانی برای درمان چند دندان از دست رفته وجود دارد که در زیر به آن اشاره میکنیم.
– پروتز متحرک :
با استفاده از این روش به صورت قلاب اطراف دندان قرار میگیرند. در این روش نیز آسیبی از جهت تراشیدن به دندان ها وارد نمیشود اما به دلیل وجود فشار قلاب، امکان لق شدن دندانهای پایه و در نهایت، پوسیدگی آنها وجود دارد.
– روش ایمپلنت :
در این روش علاوه بر حفظ زیبایی ظاهری، از آسیب به دندانهای دیگر و همچنین استخوان فک جلوگیری میشود.
در این حالت نیز همچون حالتهای قبل دو روش درمانی ذکر شده است:
– پروتز متحرک :
پروتزهای متحرک مشکلاتی از قبیل لقی پروتز در دهان، سختی تکلم و مواردی چند را شامل میشوند.
– روش ایمپلنت :
این روش زیبایی و راحتی برای بیمار به ارمغان میآورد (ایمپلنت دندان مصنوعی).
اگر لازم است ارتودنسی و ایمپلنت دندان انجام دهید، معمولاً ابتدا گذاشتن براکتها مناسبتر است. به این دلیل که دندان ایمپلنت، نمیتواند به محض قرار گرفتن مانند یک دندان معمولی حرکت کند. ایمپلنت داخل فک ثابت است و فاقد رباطهایی است که امکان ترمیم مجدد دندان را فراهم میآورند. در بسیاری از بیماران، جهت ایجاد فضای کافی برای دندان جدید و جابجایی ریشه دندانهای همسایه درموقعیتهای صحیح ممکن است به درمان ارتودنسی نیاز باشد.
پس در حالی که می توانیم دندانها را در اطراف ایمپلنتها جابجا کنیم، معمولاً بهتر است ابتدا درمان ارتودنسی انجام شود، بنابراین میتوانیم اطمینان حاصل کنیم که دندانهای شما در وضعیت مناسبی قرار دارند. و نگران نباشید اگر دندان خود را از دست داده اید، میتوانیم یک دندان کاذب موقت قرار دهیم تا مطمئن شویم که در هیچ نقطه فضای خالی باقی نمانده باشد.
برای برخی از بیماران، درمان ارتودنسی حتی میتواند یک ضرورت قبل از ایمپلنت باشد جهت ایجاد فضای کافی برای دندان جدید و حتی حرکت ریشه دندانهای همسایه در موقعیت صحیح.
هرچند ممکن است بعضی اوقات معقولتر باشد که قبل از شروع ارتودنسی ابتدا ایمپلنت انجام شود. اگر دندانهای اطراف ایمپلنت برای درمان ارتودنسی هدف قرار نگرفتهاند، می توانید ایمپلنت را پیش ببرید و قبل از اعمال براکت بر دندانها آن را قرار دهید. به علاوه، اگر ایمپلنت دندان نیاز به تکیهگاه داشته باشد تا بتواند نیروهای مناسب را برای جابجایی دندانهای دیگر به کار برد، بیمار احتمالاً قبل از قرار دادن براکتها ایمپلنت را انجام میدهد.
با افزایش سن، دندانها به طور طبیعی بیشتر به سمت جلوی دهان جمع میشوند، این بدان معنی است که ایمپلنت (که نمی تواند حرکت کند) ممکن است با گذشت زمان شروع به خارج شدن از مکان خود کند. اگر ایمپلنت در مقایسه با دندانهای دیگر، درجای مناسب قرار بگیرد، میتوان از براکتها برای حرکت دندانهای اطراف آن استفاده کرد.
اگر ایمپلنت شما در جای مناسب قرار نگرفته، پس از آنکه بقیه دندانهای شما مرتب شوند، خارج از مکان به نظر میرسد. در آن صورت میتوان تصمیمی گرفت که درمان ارتودنسی را ابتدا انجام داده و بعد از برداشتن براکتها ایمپلنت را انجام دهید.
ایمپلنت دندان قابل جابجایی نیست، اما تا زمانی که ایمپلنت شما در وضعیت مناسبی قرار داشته باشد، میتوانیم دندانهای اطراف را با استفاده از یک براکت ثابت جابجا کنیم. حتی اگر چندین ایمپلنت داشته باشید، هنوز هم درمان ارتودنسی امکان پذیر است.
به طور کلی بهتر است قبل از کاشت دندان از درمانهای ارتودنسی استفاده شود. به این دلیل که ترمیمهای ایمپلنت مانند دندانهای طبیعی شما با براکتها حرکت نمیکنند، و اگر دندان ایمپلنت شده با قرار دادن براکت حرکت کند، نتیجه خرابی ایمپلنت است.
در صورت درمان ناهنجاری دندان و فک در ابتدا، به متخصصان این امکان را میدهد که در هنگام آماده سازی شما برای ایمپلنت دندان، با دندانهای مرتبتر کار کنند. پس از مرتب شدن دندان، میزان فضای فک بیشتر مشخص میشود. ممکن است انجام هر دو فرآیند به طور همزمان برای شما ایدهآل به نظر برسد، اما نیاز به تکمیل ارتودنسی برای یک نتیجه موفق جهت انجام ایمپلنت بسیار مهم است.
پس از برداشته شدن براکت و مرتب شدن دندانها، بیمار آزاد است كه بلافاصله عمل ایمپلنت را آغاز كند. مانند تمام درمانهای ارتودنسی، بیمار ملزم به استفاده از نگهدارنده است، اما این امر نباید بر ایمپلنت دندان تأثیر بگذارد. هدف نگهدارنده، نگه داشتن دندان در موقعیت جدید خود است، بنابراین استفاده از آن جهت تکمیل فرآیند درمان ارتودنسی بسیار مهم است.
دندانهای از دست رفته باعث ایجاد مشکل در جویدن، صحبت صریح و یا حتی لبخند زدن شوند، ایمپلنت در بافت لثه جاسازی میشود که در طی یک دوره بهبودی چهار یا شش ماهه اجازه میدهد تا استخوان رشد و ترکیب پیدا کند و ایمپلنت آن را جزئی از آناتومی دائمی دندان قرار دهد.
پس از بهبودی، پوشش محافظ برداشته میشود، براکتها برای مرتب سازی دندانهای شما استفاده میشوند و ایمپلنت برای کاشت دندانهایی که در اثر ضربه، عفونت یا پوسیدگی بیش از حد دندان از بین رفتهاند، اجرا میشود.
درمان ممکن است مدتی طول بکشد، با این حال لبخند شما دائمی است و برای تمام عمر شما ماندگار خواهد شد.
بهتر است بعد از انجام ارتودنسی ، کار ایمپلنت دندان را انجام دهید. چرا که جابجایی دندانهای کاشته شده توسط ارتودنسی کار سختی است
کیسهای مرتبط با ارتودنسی و ایمپلنت رو که توسط دکتر داودیان درمان شدهاند را میتوانید در لینک زیر مشاهده بفرمایید.
دیدگاه ها
تمامی حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به دکتر داودیان است. © 1403
[…] وضعیت دهان و دندان بیمار را مورد ارزیابی قرار می دهد.در ایمپلنت دندان ساختار فک و همچنین مقاومت لثه تاثیر گذار است و […]
[…] به درمان ایمپلنت معمولی بسیار ارزان تر […]
[…] است ارتودنسی قبل از درمان های پروتزی دندان از جمله ایمپلنت انجام گیرد. زیرا از یکسو دندانهای کاشته شده با […]
[…] ایمپلنت های دندانی به عنوان درمانی برای جایگزینی مناسب و دائمی به جای یک یا چند دندان از دست رفته استفاده می شود. […]
[…] ترین این عوامل می توان به تجربه و دانش دندانپزشک، جنس ایمپلنت، هزینه های مربوط به عکسبرداری از استخوان فک و هزینه […]
[…] رفته به حداقل برسد، باید هر چه سریعتر جای دندان را با ایمپلنت پر نمود. به این منظور، بهتر است حداکثر 3 ماه پس از دست […]
[…] بسیار شیوع دارد به طوری که اگر شما برای کاشت ایمپلنت دندان به کلینیک دندانپزشکی مراجعه میکنید حتماً باید […]
[…] دندان ها بدون ارتودنسی استفاده می شود، استفاده اصلی از ایمپلنت برای کاشت دندان است که جایگزین بسیار مناسبی برای دندان […]
[…] دندان ها بدون ارتودنسی استفاده می شود، استفاده اصلی از ایمپلنت برای کاشت دندان است که جایگزین بسیار مناسبی برای دندان […]