دومین نشست ارتودنتیست های جوان پنجم مهرماه نود و یک در سالن نگین هتل بزرگ ارم برگزار گردید.
دبیر اجرایی دومین نشست ارتودنتیست های جوان روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار علمی ایرنا هدف از برگزاری این نشست را فرهنگ سازی عمومی در حیطه درمان های ارتودنسی عنوان کرد و گفت: مدت طولانی است که متخصصین ارتودنسی کشور شاهد معضل بزرگی در قالب فعالیت غیر علمی برخی همکاران دندانپزشک غیر متخصص در حیطه درمان های ارتودنسی ثابت هستند.
دکتر ˈمسعود داودیانˈ افزود: اغلب این همکاران با گذراندن دوره های چند ماهه در کلاس هایی غیرقانونی با تدریس همکاران غیر متخصص اقدام به انجام ارتودنسی ثابت می کنند. درمانی که نیاز به گذراندن دوره تخصصی ۳ ساله در دانشگاه های معتبر کشور تحت نظارت اساتید به نام آکادمیک پس از پایان دوره دندانپزشکی عمومی دارد.
عضو انجمن ارتودنتیست های ایران ادامه داد: از مهمترین اثرات سوء این قبیل درمان های غیر علمی در سطح جامعه که با انگیزه هزینه پایین تر بیماران را به سمت خود جلب می کنند، کاهش اعتماد به درمان های ارتودنسی با بروز عوارضی نظیر تحلیل ریشه و لثه دندان ها، کشیدن نابجای دندان ها، باقی ماندن فضای دندان های کشیده شده، باقی ماندن اثر براکت های ارتودنسی روی دندان ها و غیره است که متاسفانه در برخی موارد امکان درمان مجدد و رفع مشکل وجود ندارد.
داودیان خاطر نشان کرد: نکته جالب این است که عمده این بیماران از این نکته که دندانپزشک معالجشان متخصص ارتودنسی است یا خیر، اطلاعی ندارند و تنها بر اساس مشاهده عنوان ˈارتودنسیˈ روی تابلوی مطب و یا مشاهده برخی بیماران دندانپزشک خود که سیم و براکت روی دندانهایشان دارند گمان بر متخصص بودن وی می برند.
وی بهترین روش جهت افتراق دندانپزشک عمومی از متخصص ارتودنسی را بررسی وجود عنوان ˈمتخصص ارتودنسیˈ روی تابلو و مهر دندانپزشک موردنظر عنوان کرد و گفت: علاوه بر این بیماران می توانند با مراجعه به تارنمای انجمن ارتودنتیست های ایران (www.iao.ir) نسبت به وجود دندانپزشک خود در لیست متخصصین ارتودنسی کشور اطلاع حاصل کنند.
این متخصص ارتودنسی خاطر نشان کرد: متاسفانه به دلیل نبود قانونی جدی از سوی متولیان سلامت کشور در برخورد با این معضل بهداشتی که سلامت دهان و دندان بیماران را هدف قرار داده است، متخصصین ارتودنسی کشور مدتی است بر آن شده اند با تشکیل جلسات سه ماهه و بحث و نظر در خصوص فرهنگ سازی گسترده در سطح جامعه نسبت به کاهش بروز این قبیل گرفتاری های غیر قابل جبران برای بیماران اقدام کنند.
