در برخی از ناهنجاری های فکی صورتی معمولا از روش Orthognathic surgery یا جراحی فک برای درمان آن استفاده می کردند. اما امروزه با پیشرفت در علم ارتودنسی و گسترش روش درمانی مینی اسکرو Minscrew تحول بزرگی در درمان ارتودنسی و ناهنجاری های فکی صورتی به وجود آمد.
برای درمان عقب ماندگی فک بالا از روش مرسوم فیس ماسک و Reverse chin cup استفاده می کردند. این دستگاه های خارج دهانی به دلیل بزرگ بودن خطراتی را به دنبال دارد، همچنین عدم زیبایی این دستگاه موجب کاهش اعتماد به نفس بیمار شده در نتیجه عدم همکاری بیمار را در طی ارتودنسی به همراه دارد.
یکی از مهمترین ارکان درمان های ارتودنسی انکوریج یا پشتیبان حین بستن فضاهای دندانی می باشد. در گذشته برای تقویت انکوریج از خود دندانها کمک گرفته می شد از این رو مقداری حرکت ناخواسته دندانی اجتناب ناپذیر بود ولی طی یکی دو دهه اخیر از انکوریج های استخوانی (مینی اسکرو) استفاده می شود.
مینی اسکرو (Temporary Anchorage Device) پیچی است که داخل استخوان فک پیچانده شده و با عنوان لنگرگاهی مطمئن جهت حرکت دندانها بکار می رود. در حقیقت این روش درمانی نوعی مینی ایمپلنت است.
به منظور حرکت دادن فک و دندان در موقعیت درستشان، این وسیله همانند لنگر از یک سمت درون استخوان فک و از سمت دیگر به دندان ها متصل می شود. اجزای تشکیل دهنده مینی اسکرو دارای سه بخش کلی است:
1) قسمت سر که به منظور اتصال به سیستم کشش دندان طراحی شده است.
2) قسمت گردن که به شکل زاویه دار است و به درون دندان فرو می رود.
3) قسمت بدنه که برای افزایش ثبات و سطح تماس با استخوان فک طراحی شده است.
نصب مینی اسکرو در دهان بسیار آسان و از طریق بی حسی دهان و دندان انجام می گیرد. برای تطابق دستگاه با بدن جنس مینی اسکرو از تیتانیوم است. زمانی که بخواهید آن را از دهان خارج کنید بدون هیچ گونه درد و به راحتی صورت می گیرد.
نسبت به درمان ایمپلنت معمولی بسیار ارزان تر است.
مینی اسکرو هم یکی دیگر از ابزار هایی است که در درمان ارتودنسی از آن استفاده می کنند. اگر به انکوریج ارتودنسی پایدار و حرکت دندان اطراف آن نیاز باشد از مینی اسکرو استفاده می کنند.
مینی اسکرو در اصلاح اختلالاتی همچون اپن بایت، درست کردن یک دندان کج، کم کردن فاصله بین دندان ها، ایجاد فضای بین دندانی با عقب بردن دندان های آسیاب کاربرد دارد.
تشخیص دقیق و درست استفاده از مینی اسکرو حتما باید پس از مشورت و معاینه متخصص ارتودنسی صورت بگیرد. دقت داشته باشید که درمان توسط مینی اسکرو برای کودکانی که هنوز دندان های دائمی آن ها رشد نکرده است و افراد سیگاری توصیه نمی شود زیرا نتیجه مطلوبی نخواهد داشت.
اگر بیمار زمانی که از مینی اسکرو استفاده می کنددر روند بهبود دچار مشکلات و التهاب شود نباید به ادامه درمان بپردازد. برخی از بیماران استخوان فک ضعیفی دارند که در برابر درمان بسیار آسیب پذیر بوده همچنین در مواردی که فرد به بیماری های لثه یا اختلالات خونریزی دچار است نباید از مینی اسکرو استفاده کند.
در موارد بسیار نادر ممکن است بیمار دارای نقص در سیستم دفاعی بدن باشد که امکان درمان از طریق مینی اسکرو در وی وجود نداشته باشد.
دقت کنید که نداشتن بهداشت ارتودنسی ، بیمار را از این روش درمانی منع می کند.
با توجه به نوع ناهنجاری بیمار مینی اسکرو در استخوان فک بالا یا فک پایین، کام، فاصله بین دندان ها، پشت دندان، بالای چانه و منطقه زیر بینی قرار می گیرند.
زمانی که مینی اسکرو نصب شد از تماس انشگت یا زبان با آن خودداری کنید زیرا ممکن است لق شود و از ثبات آن کاهش پیدا کند.
در هر بار مسواک زدن محل قرار گیری مینی اسکرو را باید به آرامی مسواک بزنید تا آسیبی به آن نرسد. مکان مینی اسکرو نباید محل تجمع جرم یا پلاک ها شود.
تا هفت روز بعد از نصب دستگاه استفاده از دهان شویه ضروری است، با یک پنبه آغشته به دهانشویه کلرهگزیدین می توان اطراف آن را تمیز کرد.
هزینه درمان توسط مینی اسکرو خیلی کم تر از زمانی است که درمان توسط ایمپلنت های معمولی انجام گیرد. مقرون به صرفه بودن این دستگاه باعث شده تا بیماران زیادی ترجیح دهند تا از این روش درمانی استفاده کنند.
اما در کل برای محاسبه هزینه ها حتما باید تعداد جلسات مراجعه و دستمزد ارتودنتیست را در نظر گرفت.
تا زمانی که ناهنجاری فکی یا اختلالات دندانی بیمار برطرف نشده باشد باید از این دستگاه استفاده کرد. طول درمان بستگی به شدت ناهنجاری و سن بیمار نیز دارد. پایان درمان از طریق مینی اسکرو توسط متخصص ارتودنسی باید تشخیص داده شود.
تمامی حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به دکتر داودیان است. © 1403