مینی اسکرو

---

2018-05-28

مینی اسکروها (Temporary Anchorage Devices – TADs) پیچ‌های کوچک تیتانیومی هستند که به طور موقت در استخوان فک قرار داده می‌شوند و  به‌عنوان یک تکیه‌گاه، سیر حرکت و جابه‌جایی دندان‌ها را تنظیم می‌کنند. این ابزار جدید، انقلابی در درمان‌های ارتودنسی به وجود آورده‌‌اند و با تغییر نقطه ثقل، بیماران را از درمان‌های تهاجمی مانند جراحی و کشیدن دندان و همچنین استفاده از هدگیر ارتودنسی بی‌نیاز کرده‌اند. مینی اسکرو معمولا در درمان ناهنجاری‌های شدید فک و دندان مورد استفاده قرار می‌گیرد. علاوه بر این، کاهش طول درمان ارتودنسی، دقت بیشتر در درمان، عدم نیاز به استفاده از وسایل اضافی و همچنین قابلیت درمان برای افرادی که کاندیدای ارتودنسی نبودند، مزایای مهم مینی اسکرو است که باعث محبوبیت آن در بین بیماران و متخصصین ارتودنسی شده است. مهم‌ترین دغدغه‌ بیماران در استفاده از مینی اسکرو، نگرانی از ایجاد درد است. بنا بر دلایلی که در ادامه توضیح خواهیم داد، استفاده از مینی اسکرو درد بسیار کمتری از درمان‌های جایگزین دارد. برای آشنایی کامل با مینی اسکرو معمولی و مینی اسکرو زایگوماتیک با ادامه مطلب همراه ما باشید.

مینی اسکرو چیست؟

برای درمان عقب ماندگی فک بالا از روش مرسوم  فیس ماسک و Reverse chin cup استفاده می کردند. این دستگاه های خارج دهانی به دلیل بزرگ بودن خطراتی را به دنبال دارد، همچنین عدم زیبایی این دستگاه موجب کاهش اعتماد به نفس بیمار شده در نتیجه عدم همکاری بیمار را در طی ارتودنسی به همراه دارد.

یکی از مهمترین ارکان درمان های ارتودنسی انکوریج یا پشتیبان حین بستن فضاهای دندانی می باشد. در گذشته برای تقویت انکوریج از خود دندانها کمک گرفته می شد از این رو مقداری حرکت ناخواسته دندانی اجتناب ناپذیر بود ولی طی یکی دو دهه اخیر از انکوریج های استخوانی (مینی اسکرو) استفاده می شود.

مینی اسکرو (Temporary Anchorage Device) پیچی است که داخل استخوان فک پیچانده شده و با عنوان لنگرگاهی مطمئن جهت حرکت دندانها بکار می رود. در حقیقت این روش درمانی  نوعی مینی ایمپلنت است.

آشنایی با انواع مینی اسکرو

مینی اسکروها یکی از ابزارهای مفید و کار آمد در ارتودنسی هستند که به‌عنوان اتصال‌دهنده‌هایی برای انتقال نیرو و اصلاح موقعیت دندان‌ها و فک به کار می‌روند. این ابزارها به‌صورت موقت نصب می‌شوند و پس از اتمام درمان خارج می‌شوند. در ادامه به معرفی انواع مینی اسکرو خواهیم پرداخت.

مینی اسکروهای داخل استخوانی (Intraosseous Mini Screws)

این نوع مینی اسکروها مستقیماً در داخل استخوان فک قرار می‌گیرند و معمولاً برای تصحیح ناهنجاری‌های دندانی و فکی استفاده می‌شوند. این شکل از مینی اسکرو معمولاً از تیتانیوم یا آلیاژهای تیتانیوم ساخته می‌شوند که مقاومت و سازگاری بالایی با بافت بدن دارند.

مینی اسکروهای زایگوماتیک (Zygomatic Mini Screws)

این مینی اسکروها به استخوان زایگوم (استخوان گونه) متصل می‌شوند و به‌خصوص در مواردی که فضای کافی در فک فوقانی وجود ندارد، استفاده می‌شوند. این ابزار به‌جای استفاده از ایمپلنت‌های دندانی یا جراحی‌های فکی بزرگ برای اصلاح مشکلات بایت مورد استفاده قرار می‌گیرند.

مینی اسکروهای پالاتال (Palatal Mini Screws)

این نوع مینی اسکروها در سقف دهان (پالت) قرار می‌گیرند و به‌خصوص برای حرکت دندان‌های خلفی به سمت هماهنگی مناسب در دندان‌های جلویی استفاده می‌شوند. این اسکروها به شکل عمودی به استخوان سخت پالت متصل می‌شوند.

مینی اسکروهای دوبل (Double Plate Screws)

مینی اسکروهای دوبل با استفاده از دو صفحه، در دو طرف استخوان فک قرار می‌گیرند و با دو یا چند نقطه اتصال کار می‌کنند. این نوع مینی اسکروها معمولاً زمانی که نیاز به انتقال نیروی زیادی باشد، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

مینی اسکروهای ارتودنسی (Orthodontic Mini Screws)

این نوع مینی اسکروها به طور خاص برای کاربردهای ارتودنسی طراحی شده‌اند و معمولاً دارای طراحی خاصی برای اتصال به براکت‌ها یا نوارهای ارتودنسی هستند. این اسکروها به بیماران کمک می‌کنند تا به بهترین موقعیت دندانی دست یابند و درمان ارتودنسی با موفقیت انجام پذیرد.

مینی اسکروهای مکنده (Suction Mini Screws)

مینی اسکروهای مکنده به طور خاص برای ایجاد فشار منفی و کمک به انتقال نیرو در درمان‌های ارتودنسی استفاده می‌شوند. این اسکروها با ایجاد اتصال مکشی بین دندان‌ها و اسکرو عمل می‌کنند.

مینی اسکروهای موقتی (Temporary Anchorage Devices – TAD)

این نوع مینی اسکروها برای ایجاد نیروهای اصلاحی موقت در درمان‌های ارتودنسی طراحی شده‌اند. TADها معمولاً در نقاط مشخصی از فک نصب می‌شوند و به درمان‌های مختلف کمک می‌کنند.

مینی اسکروهای ویژه (Specialized Mini Screws)

این ابزار به طور خاص برای شرایط خاص بالینی یا نیازهای خاص طراحی شده‌اند. این نوع از مینی اسکروها شامل ویژگی‌هایی مانند قابلیت تغییر شکل یا طراحی خاص برای انتقال نیروهای خاص است.

انتخاب مینی اسکرو مناسب (راهنمای دندانپزشکان)

انتخاب مینی اسکرو مناسب بر اساس نوع درمان و شرایط بیمار از اهمیت بالایی برخوردار است. برای این منظور عواملی مانند قطر و طول مینی اسکرو و طراحی سطح و جنس مینی اسکرو باید مدنظر قرار داده شوند. برای مثال، در بیمارانی که تراکم استخوانی پایینی دارند، استفاده از مینی اسکروهای با قطر بیشتر و سطح زبر توصیه می‌شود.

کارکرد مینی اسکرو در ارتودنسی (عملکرد مینی اسکرو به زبان ساده)

مینی اسکروها (TADs) در اصل به‌عنوان یک تکیه‌گاه برای اعمال نیرو به دندان‌ها در درمان ارتودنسی مورداستفاده قرار می‌گیرند. ارتودنسی به طور ساده درمان و فرایند جابه‌جایی دندان‌ها و فک به موقعیت مورد نظر است. نیروی لازم برای کشش آهسته‌ی دندان‌ها در روش‌های قدیمی بر روی تمام دندان‌ها توزیع می‌شد و در روش‌های بعدی با استفاده از هدگیر بر ناحیه‌ی سر بیمار وارد می‌شد. اما مینی اسکرو با اتصال به ابزار ارتودنسی، نقطه اتکای محکمی را برای تأمین نیروی جابه‌جایی در فک بیمار فراهم می‌کند و از این منظر درمانی بسیار مدرن و با عوارض جانبی بسیار کم به‌حساب می‌آید.

مزایای و معایب استفاده از مینی اسکرو

استفاده از مینی اسکرو در ارتودنسی مزایای بسیاری برای بیماران به همراه دارد. البته همانند هر درمان دیگری، چالش‌هایی نیز ممکن است برای بیماران به‌وجود آورد. در ادامه به لیست کاملی از مزایا و معایبی که با استفاده از مینی اسکرو برای بیماران گزارش شده اشاره خواهیم کرد.

مزایای ارتودنسی مینی اسکرو

• افزایش دقت در حرکت دندان‌ها

مینی اسکروها به متخصص ارتودنسی امکان می‌دهند تا نیروی دقیقی را به دندان‌های مورد نظر اعمال کنند، بدون اینکه دندان‌های دیگر جابه‌جا شوند یا نیروهای ناخواسته به آنها وارد شود. این امر به‌ویژه در مواردی که نیاز به حرکات پیچیده دندانی یا اصلاح ناهنجاری‌های شدید فکی باشد، بسیار مفید است.

• کاهش مدت‌زمان درمان

با استفاده از مینی اسکروها، می‌توان دندان‌ها را با سرعت و دقت بیشتری جابه‌جا کرد. این امر می‌تواند منجر به کاهش مدت‌زمان درمان ارتودنسی شود.

• کاهش نیاز به استفاده از وسایل اضافی

مینی اسکروها می‌توانند نیاز به استفاده از وسایل اضافی مانند هدگیر (Headgear) را کاهش دهند. هدگیر یکی از ابزارهای کمکی ارتودنسی است که به ناحیه سروگردن بیمار متصل می‌شود و در سنین کودکی و نوجوانی کمک بزرگی به اصلاح رشد فک و دندان افراد می‌کند.

• امکان درمان طیف وسیعی از بیماران

مینی اسکروها امکان درمان بیمارانی را فراهم می‌کنند که قبلاً به دلیل محدودیت‌های آناتومیکی یا مشکلات لنگرگاهی، امکان انجام ارتودنسی برای آنها وجود نداشت.

• بهبود نتایج درمان در موارد پیچیده

در مواردی که نیاز به حرکات دندانی پیچیده یا اصلاح ناهنجاری‌های شدید فکی مانند (اپن‌بایت) باشد، مینی اسکروها می‌توانند به بهبود نتایج درمان کمک کنند.

• عدم نیاز به همکاری بیمار

مینی اسکروها به طور مستقیم به استخوان فک متصل می‌شوند و برای اعمال نیرو به دندان‌ها نیازی به همکاری بیمار ندارند. این امر به‌ویژه برای بیمارانی که نمی‌توانند به طور کامل از دستورالعمل‌های متخصص ارتودنسی پیروی کنند، بسیار مفید است.

• بهبود زیبایی صورت

مینی اسکروها می‌توانند به بهبود زیبایی صورت کمک کنند. برای مثال، در بیمارانی که فک بالای آنها بیش از حد جلوآمده است، می‌توان از مینی اسکروها برای عقب بردن فک بالا و بهبود پروفایل صورت استفاده کرد. همچنین عدم نیاز به استفاده از هدگیر ارتودنسی در این روش درمانی، زیبایی چهره‌ی افراد را تأمین خواهد کرد.

معایب استفاده از مینی اسکرو

نیاز به جراحی کوچک

جایگذاری مینی اسکرو نیاز به یک جراحی کوچک در دهان دارد. اگرچه این جراحی معمولاً سریع و بدون درد است، اما ممکن است برای برخی از بیماران ناخوشایند باشد.

احتمال بروز عوارض

استفاده از مینی اسکرو ممکن است با عوارضی مانند التهاب و عفونت در اطراف مینی اسکرو، شل‌شدن یا افتادن مینی اسکرو، و آسیب به ریشه دندان یا ساختارهای عصبی همراه باشد.

نیاز به رعایت بهداشت دهان و دندان مناسب

برای جلوگیری از عوارض ناشی از مینی اسکرو، بیمار باید بهداشت دهان و دندان خود را به‌خوبی رعایت کند. عدم رعایت بهداشت دهان و دندان می‌تواند منجر به التهاب و عفونت در اطراف مینی اسکرو شود.

هزینه درمان

استفاده از مینی اسکرو معمولاً به هزینه کلی درمان ارتودنسی اضافه می‌شود. این هزینه اگرچه نسبت دستاوردهای درمان کاملا مناسب است؛ اما برای برخی از بیماران ممکن است زیاد باشد. برخی کلینیک‌های تخصصی ارتودنسی برای حل این مشکل، پرداخت اقساطی را  برای بیماران در نظر گرفته‌اند.

احساس ناراحتی

برخی از بیماران ممکن است پس از جای‌گذاری مینی اسکرو، کمی احساس ناراحتی یا فشار داشته باشند. این احساس معمولاً خفیف است و با مصرف داروهای مسکن بدون نسخه قابل‌کنترل است.

محدودیت در محل جای‌گذاری

در برخی از موارد، به دلیل محدودیت‌های آناتومیکی، امکان جای‌گذاری مینی اسکرو در محل مورد نظر وجود ندارد. در چنین مواردی بنا بر تشخیص متخصص ارتودنسی از درمان‌های جایگزین استفاده خواهد شد.

نیاز به برداشتن مینی اسکرو

پس از اتمام درمان ارتودنسی، مینی اسکرو باید برداشته شود. برداشتن مینی اسکرو معمولاً یک فرایند سریع و بدون درد است که البته برای برخی بیماران با ایجاد نگرانی همراه است.

مراحل درمان با مینی اسکرو زایگوماتیک (از مشاوره تا برداشتن)

پروسه‌ی درمان با مینی اسکرو زایگوماتیک شامل چندین مرحله است که در ادامه به شرح آن خواهیم پرداخت.

• مشاوره اولیه

مراحل درمان با مینی اسکرو زایگوماتیک با مشاوره اولیه شروع می‌شود. در این مرحله، متخصص ارتودنسی به بررسی وضعیت دندان‌ها، فک و راه‌های بالقوه درمان می‌پردازد. در این مرحله تصاویر رادیوگرافی و مدل‌های ۳ بعدی از فک و دندان‌ها برای تحلیل دقیق‌تر وضعیت بیمار تهیه خواهد شد.

• برنامه‌ریزی درمان

پس از مشاوره اولیه، متخصص ارتودنسی یک برنامه درمانی مشخص برای بیمار ارائه می‌دهد. این برنامه شامل مراحل مختلف درمان، نوع مینی اسکرو و تعداد آن‌ها و نیز زمان مورد نیاز برای درمان است. در این مرحله، جنبه‌های زیبایی و عملکردی درمان نیز مورد توجه قرار می‌گیرد و بیمار لازم است در مورد شرایط خاص خود با دندانپزشک مشورت کند.

• آماده‌سازی برای جراحی

در این مرحله بیمار برای جراحی آماده خواهد شد. انجام آزمایش‌های روتین و همچنین مشاوره با دندانپزشک جهت بررسی شرایط در این مرحله انجام خواهد شد.

• نصب مینی اسکرو زایگوماتیک

در این مرحله مینی اسکرو زایگوماتیک تحت بی‌حسی موضعی در زایگوم (استخوان گونه) قرار می‌گیرد. این عمل جراحی نسبتاً غیر تهاجمی است و عموماً در یک کلینیک دندانپزشکی انجام می‌شود. متخصص ارتودنسی با استفاده از تکنیک‌هایی مخصوص مینی اسکرو را به استخوان فک متصل می‌کند.

• بستن ابزارهای ارتودنسی

پس از نصب مینی اسکرو، ابزارهای ارتودنسی دیگر (مانند براکت‌ها و سیم‌های ارتودنسی) نیز به دندان‌ها متصل می‌شوند. این ابزارها به کمک مینی اسکرو به حرکت دندان‌ها در موقعیت صحیح کمک خواهند کرد.

• پیگیری و تنظیمات

پس از تنظیم ابزارهای ارتودنسی، بیمار باید به طور منظم برای پیگیری و تنظیمات به دندانپزشک مراجعه کند. در این مراحل وضعیت بیمار را بررسی خواهد شد و در صورت لزوم، تغییراتی در درمان ایجاد می‌شود. این معاینات دوره‌ای معمولاً هر ۴ تا ۶ هفته یک‌بار انجام می‌شود.

• دوره نقاهت

بیمار ممکن است در روزهای اول بعد از جراحی به دلیل التهاب و درد خفیف احساس ناراحتی کند. استفاده از مسکن‌ها و رعایت دستورات پزشک می‌تواند به تسکین این علائم کمک کند. معمولاً دوره نقاهت بین ۳ تا ۵ روز به طول می‌انجامد.

• پایان درمان و نگهداری

بر اساس برنامه درمانی، بیمار ممکن است بین ۶ ماه تا ۲ سال تحت درمان باشد. پس از اتمام درمان، برای حفظ نتایج، استفاده از نگهدارنده‌ها (retainers) ضروری است. متخصص ارتودنسی نوع و مدت استفاده از این وسایل را بر اساس شرایط هر بیمار تعیین خواهد کرد.

کاندیدای اصلی درمان با مینی اسکرو زایگوماتیک

اکثر بیماران ارتودنسی (دارای ناهنجاری‌های فک و دندان) می‌توانند از مزایای مینی اسکرو بهره‌مند شوند. بااین‌حال، شرایطی وجود دارند که ممکن است استفاده از مینی اسکرو را در برخی افراد محدود کنند. به‌عنوان‌مثال، بیمارانی که بهداشت دهان و دندان ضعیفی دارند یا مبتلا به بیماری‌های خاصی مانند دیابت هستند، ممکن است کاندید مناسبی برای مینی اسکرو نباشند. همچنین، در برخی از موارد، ممکن است به دلیل محدودیت‌های آناتومیکی، امکان جایگذاری مینی اسکرو در محل مورد نظر وجود نداشته باشد. تشخیص صلاحیت افراد برای دریافت مینی اسکرو کاملا برعهده‌ی متخصص ارتودنسی است و پیشنهاد می‌شود حتما با یک دندانپزشک متخصص مشورت شود.

عدم استفاده از مینی اسکرو

اگر بیمار زمانی که از مینی اسکرو استفاده می کنددر روند بهبود دچار مشکلات و التهاب شود نباید به ادامه درمان بپردازد. برخی از بیماران استخوان فک ضعیفی دارند که در برابر درمان بسیار آسیب پذیر بوده همچنین در مواردی که فرد به بیماری های لثه یا اختلالات خونریزی دچار است نباید از مینی اسکرو استفاده کند.

در موارد بسیار نادر ممکن است بیمار دارای نقص در سیستم دفاعی بدن باشد که امکان درمان از طریق مینی اسکرو در وی وجود نداشته باشد.

دقت کنید که نداشتن بهداشت ارتودنسی ، بیمار را از این روش درمانی منع می کند.

عوارض احتمالی مینی اسکرو زایگوماتیک برای بیماران

مانند هر روش درمانی دیگری، استفاده از مینی اسکرو نیز ممکن است با عوارضی همراه باشد. شایع‌ترین عوارض شامل التهاب و عفونت در اطراف مینی اسکرو، شل ‌شدن یا افتادن مینی‌اسکرو، و آسیب به ریشه دندان یا ساختارهای عصبی است. خوشبختانه، این عوارض معمولاً نادر هستند و با رعایت بهداشت دهان و دندان مناسب و مراجعه منظم به متخصص ارتودنسی قابل‌پیشگیری هستند.

علائم خطرناک پس از نصب مینی اسکرو زایگوماتیک

بیمارانی که برای درمان ناهنجاری فک و دندان از درمان ارتودنسی مینی اسکرو استفاده کرده‌اند، پس از مشاهده‌ی هر یک موارد زیر لازم است فورا به دندان‌پزشک خود مراجعه کنند.

• درد شدید
• تورم
• خونریزی
• شل‌شدن یا افتادن مینی اسکرو

این علائم ممکن است نشانه‌ای از بروز یک مشکل جدی  اورژانسی باشد.

مدیریت عوارض پیچیده مینی اسکرو

در صورت بروز عوارض پیچیده؛ مانند آسیب به ریشه دندان، متخصص ارتودنسی باید دانش و مهارت کافی برای مدیریت این عوارض را داشته باشد. در برخی از موارد، ممکن است نیاز به انجام جراحی برای ترمیم آسیب به ریشه دندان باشد. البته این موارد بسیار نادر است؛ ولی به‌هرحال لازم است مدنظر قرار داده شود.

مینی اسکرو در کجا قرار می گیرد؟

با توجه به نوع ناهنجاری بیمار مینی اسکرو در استخوان فک بالا یا فک پایین، کام، فاصله بین دندان ها، پشت دندان، بالای چانه و منطقه زیر بینی قرار می گیرند.

آیا جایگذاری مینی اسکرو درد دارد؟

همان‌طور که قبلاً اشاره شد، جایگذاری مینی اسکرو معمولاً یک فرایند نسبتاً بدون درد است. قبل از جایگذاری، ناحیه مورد نظر با استفاده از بی‌حسی موضعی، بی حس می‌شود. براین ‌اساس، بیمار در طول فرایند جایگذاری هیچ‌گونه دردی احساس نخواهد کرد. با این‌حال، پس ازبین ‌رفتن اثر بی‌حسی، ممکن است کمی احساس ناراحتی یا فشار وجود داشته باشد. این احساس معمولاً خفیف است و با مصرف داروهای مسکن بدون نسخه (ایبوپروفن یا استامینوفن) قابل‌کنترل است.

تکنیک‌های پیشرفته جایگذاری مینی اسکرو

تکنیک‌های پیشرفته جایگذاری مینی اسکرو می‌توانند به افزایش دقت و کاهش عوارض کمک کنند. استفاده از گایدهای جراحی (Surgical Guides) که با استفاده از نرم‌افزارهای CAD/CAM طراحی می‌شوند، می‌تواند به متخصص ارتودنسی کمک کند مینی اسکرو را در موقعیت دقیق مورد نظر قرار دهد.

مراقبت و نگهداری از مینی اسکروها (نکات بهداشتی و کاربردی برای بیماران)

پس از نصب مینی اسکروها در دهان، مهم‌ترین وظیفه‌ی بیماران مراقبت از این ابزار ارتودنسی است تا از عوارضی مانند التهاب و عفونت جلوگیری شود. بیماران لازم است مسواک زدن را به طور منظم انجام دهند و همچنین از نخ دندان و دهان‌شویه استفاده کنند. علاوه بر این، خوردن غذاهای سفت و چسبناک در طول درمان مجاز نخواهد بود و بیماران لازم است به طور منظم برای معاینات دوره‌ای به دندانپزشک متخصص خود مراجعه کنند.

هزینه درمان ارتودنسی با مینی اسکرو

هزینه درمان با مینی اسکرو به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله تعداد مینی اسکروهای مورد نیاز، پیچیدگی درمان، و دستمزد ارتودنتیست. به طور کل، هزینه مینی اسکرو معمولاً به هزینه کلی درمان ارتودنسی اضافه می‌شود. به طور میانگین هزینه مینی اسکرو زایگوماتیک در کلینیک دکتر داودیان  20.000.000تومان برآورد شده است.

آنچه گفته شد

در این پست به مینی اسکرو زایگوماتیک پرداختیم و مهم‌ترین معایب و مزایای استفاده از این وسیله‌ی مهم ارتودنسی را بیان کردیم. همان‌طور که اشاره شد، انواع مختلفی از مینی اسکرو ساخته شده که هریک وابسته به شرایط بیمار و تشخیص متخصص ارتودنسی، می‌تواند وظیفه‌ی درمانی مهمی را ایفا کند. به طور کل، استفاده از مینی اسکرو در درمان‌های ارتودنسی به‌عنوان نیروی اتکای درون دهانی است که امکان جابه‌جایی دندان‌ها را به‌مرور فراهم می‌کند. اگرچه مینی اسکرو زایگوماتیک بیماران را از درمان‌های تهاجمی چون جراحی بی‌نیاز می‌کند، اما استفاده از آن برای تمام بیماران میسر نیست و نیاز به بررسی‌های تخصصی بالینی دارد. همراهان گرامی دکتر داودیان برای کسب اطلاعات تکمیلی و همچنین مشاوره‌ی اولیه می‌توانند با شماره‌ 22010333 تماس حاصل فرمایند.